Anna Kasperska
1 / 4
Niedosyt
16.06.2014
Instalacja składająca się z kineskopowego odbiornika telewizyjnego, wideo oraz określonej przestrzeni ekspozycyjnej.
Realizacja dotyczy zagadnień związanych z terminami: przydatności, technologizacji żywności; antagonizmami: świeżość i pleśń; oraz ze związkami telewizji, jako medium służącego do rozbudzania pragnień (chęci konsumpcji) z symbolem chleba.
Pleśń jest częścią rozkładu, procesem przemijania, jest czymś nieprzyjemnym i niepożądanym. Odnosi się do terminu przydatności do spożycia/użytkowania, przeterminowania i końca. Elementem instalacji, który odwołuje się do tych skojarzeń jest przestrzeń ekspozycyjna. Stare mury przesiąknięte wilgocią oddają ciężki, duszący zapach pleśni, który zostaje zestawiony z dwoma przedmiotami, telewizorem i chlebem.
Telewizor jest narzędziem medium, również przedmiotem konsumpcji. Jest związany z niekończącym się strumieniem narracji. Telewizja jako medium odnosi się do przyjemności, rozbudzania apetytu, pragnienia(głodu) niemożliwego do zaspokojenia. Daje fałszywe poczucie realności, przydatności oraz teraźniejszości. Sam telewizor jako produktem podlega procesom technologizacji.
Tym samym procesom podlega chleb, jako produkt spożywczy. Jest też bezpośrednio związany z konsumpcją, głodem i sytością. Przede wszystkim jednak, chleb jest symbolem silnie naznaczonym w naszej kulturze. Przedstawienie tego symbolu jako obrazu w telewizorze zwraca uwagę na chleb, który uwikłany jest w ideologię konsumpcji i podporządkowany został prawom rynku. Usytuowanie go na ziemi podkreśla zdegradowanie jego wartości jako symbolu.
Prezentacja dzieła zawierała element performatywny, ponieważ uczestnicy łamali się bochenkiem chleba.