Pracownia Działań Przestrzennych
Studio of Spatial Activities

„Pamięci wszystkich, którzy boją się przyszłości” to biała pieśń / litania strachu, strachu który towarzyszy nam wszystkim. Litania o tym, czego boję się ja sam, i o tym, czego się boimy wszyscy. Praca umieszczona na styku instytucji, między wnętrzem a zewnętrzem, „śpiewa” na zewnątrz, ale też sama do siebie.

Sama architektura podkreśla też, że strach niekoniecznie wiąże się z ludzkim działaniem, ale z lękiem przed niepewnością co do przyszłości w obecnych czasach.  Jako młoda osoba, też znajduję się w czasie pomiędzy, nie wiedząc, czy będzie gdzie mieszkać ani czego się bać.

Całość dopełnia ruchoma mechaniczna rzeźba axis mundi / drzewko majowe na szczęście i pomyślność, która swoim nieustannym ruchem obrotowym, bez początku ani końca, wprawia w pętlę słowa piosenki.